Shakespeare-ren sonetoa

Shakespeare-ren soneto hura, Agoizko Kultur Etxean gozatu izan ez genuena.
Shakespeare-ren soneto hura, Angel Errok Iruñeko kafetegi batean ahantzia utzi zuena.
Eta, last but not least, Shakespeare-ren soneto hura, orain bai, Nafarroako Poesiaren II. Biltzarreko Estetika Tailerrean izan zirenetzat bereziki.

Why is my verse so barren of new pride,
so far from variation or quick change?
Why with the time do I not glance aside
to newfound methods and to compounds strange?

Why write I still all one, ever the same
and keep invention in a noted weed,
that every word doth almost tell my name,
showing their birth and where they did proceed?

O, know, sweet love, I always write of you,
and you and love are still my argument;
so all my best is dressing old words new,
spending again what is already spent:

For as the sun is daily new and old,
so is my love still telling what is told.

Juan Garziak itzuli eta atondua, Soneto hautatuak liburutik hartua

Zertaz eleok hain soin berri gabe,
beti hain lehen-antz, berdin, mudagaitz?
Zertaz ez egin atzokotik alde,
bide berri, molde bitxien bekaitz?

Zertaz ari beti honen bat elez,
solas ezagun beraren irazkin,
non hitz bakoitzak baiterizt izenez,
ozen salatuz norengandik den jin?

Zu, bada, kutun, zu zaitut gai bakar,
zutaz amodio, amodioz zu;
hitz zaharra berri, berria zahar,
besterik ez dagit, su zenetik su.

Ekia egun oroz berrit-zahart,
nik maite-erran maiz errana dakart.

Duela hamabi urte, artean guraso ez nintzela, argitaratu berria zelarik irakurri nuen estreinakoz, eta orain, hamabi urte igaro eta gero, LXXVIgarren soneto hura, berriz agertzen zait...
Finean, dena idatzita omen dago, eta beti itzultzen gara betiko gaietara, betiko poema zaharretara... Shakespeare-ren soneto hura.