Labur hitz-ki
Udazkeneko egun eder baten mirailetan, xori iragaile bidaiariak doazen bezala, iragan Larunbatean, Juankar Lopez-Mugartzarekin, airez aire Senperetik Erriberarra, edo, hobekiago baino hobekiago errateko, munduko hegal batetik bestera, nostalgiaz beteak ibili gira. Juankarren poesia ez baita bakarrik hemengoa baina bai lur gainean dabiltzan ibiltari guziena, bere ikuspegi zorrotzaren bitartez, hor, gure pean mila puskatxotan, Alvaro Mundiñanoren «en trompe l’œil» margoen detaile berintsuekin batera, Aralar eta Urbasako mendi gainetan dabilan Andres Garmendiaren boz nahimen haundikoaren batera, mundu fragmentarioa bat asmarazi digu, jakinez, oinarrizkoa eta itsutuki maite dugun toki batean nahiko ginukelarik izan, bortxatuak garela urrun egotera. Desilusioak… erauzteak... ihesak... gordetzeak… desterratzeak… hiltzeak… azken finean, maite dugunaren gehiago ez ikusteak... dakarren bihotz urratzeak, ditu nunbait, poesiaren hegalak, Juankarreri zabalarazten. Gure izaitea bikoiztasunez betea delakotz («sortzea-hiltzea», «emaztea-gizona», «mina-atsegina», «amodioa–herra»), bere espresioak, trauma asko agertzen digu, baina asma ditaike ere Juankarrek nahiko lukeela sentimendu xuxurlatuekin eraiki litaiken mundu bat ikusi, bai eta, bere ohean, xori migratzailearen ohantze bat aurkitu, berarekin, muga guzien gainetik, hegaldaka libre ibiltzeko.
Juankar Mugartzaren euskarakiko engaiamendua sentitu dugu ere, meatzari batek bezala, lur barnetik jalgiarazten dituen harri bitxien pare, sakonki ikertutako hitz ahaztu batzu, bere olerkietan nun nahi eskaintzen baidauzkigu.
Senpere 2008.10.26
Auxtin Zamora
No comments:
Post a Comment