Zure zelatan, katibu.
Atzo gauean,
gauaren isiltasunean,
zure poesiaren irakurtzea
otu zitzaidan.
Atzo gauean,
zure lokartzean
nire bakardadean…
Atzo gauean,
gauaren isiltasunean,
obra eskuetan
bihotza kuzkurtua
malkoa begietan.
Zeinen eder, erraz, klarki mintza zintezke?
Hain poliki, biziki, xamurki!
Baina munduak zure berririk ez du!
Non egon zara orain arteino?
Jalgi zaitez plazara, eta mundura!
Aska bitez zure hegoak!
Eta zure luma?
Bai, MINAk arindua
Mirents zaitzaket.
Ez dakizu nola!
Esan diezazuket.
Jakingo banu nola?
Gauren isiltasunean,
gure ohatzean
zu nire alboan,
ni zure ondoan.
Hemen,
gauaren isiltasunean,
zure zelatan, katibu.
Marisa ARRUABARRENA
No comments:
Post a Comment